Providence Capital

De bankier als ideale schoonzoon

Jarenlang zat de bankier in het verdomhoekje, het afvoerputje van alle mogelijke schoonmoeders. Of je wel of niet wilde, deugen kon je immers nooit. Na alle Libor debacles en Forex schandalen kon je (zeker in Nederland) nooit meer de man in bonus worden. Je leek definitief af geserveerd.

Maar toen was er plots Amundi: als u straks niet meer bij onze beleggingsfondsen kunt komen, vanwege gebrek aan liquiditeit van de onderliggende effecten, dan zullen wij onze bankbalans, ja zelfs ons aandelenkapitaal aanspreken om u uw geld terug te kunnen geven.

Tranen sprongen mij in de ogen: de bankier, die zijn bank op voorhand opoffert, die vooraan staat in de eventuele strijd om liquiditeit en moeiteloos de aandeelhouder offert om de klant te gerieven. Nu is die aandeelhouder wel wat gewend: hij weet inmiddels wat koersdalingen zijn, hoe hoog de boetes van toezichthouders kunnen uitpakken en welke klappen het dividend dan moet opvangen.

Maar zouden er dan wellicht ook prijzen zijn voor edelmoedig gedrag, voor het redden en bevorderen van consumentenvertrouwen in beleggingsfondsen, die blijkbaar in illiquide instrumenten waren belegd, zonder dat de klant dat doorhad? Ik duim en bid dat zoiets werkelijkheid wordt. Maar ik vrees met grote vreze van niet.

Maar waren beleggingsfonds en bankbalans niet mijlenver van elkaar gescheiden? Jawel, en dat was bedoeld om de onafhankelijkheid van de fondsbeheerder te waarborgen. En vooral om te voorkomen dat als er iets met de bank zou gebeuren, dat fonds er de dupe van zou kunnen worden.

Maar omgekeerd, om de bank het fonds te laten redden? Dat is een spectaculaire innovatie in de wereld van beleggingsfondsen! En nog meer in het bankwezen, dat nu dus mag sneuvelen als de asset manager een scheve schaats heeft gereden.

Hoe leg je zoiets uit aan de aandeelhouder? Beste mensen, tja, onze fondsbeheerder, u weet wel, die volstrekt onafhankelijke dochter van ons, bleek nogal veel illiquide aandelen te hebben. Precies, en nu hebben wij die dus opgekocht, zodat de klanten van onze dochter netjes konden uitstappen. Onze balans oogt nu nogal scheef, dat klopt, we hebben nu een vordering op die clubs, maar weten niet of we het geld wel terugkrijgen. Dividend zit er even niet in, misschien moeten we namelijk een deel van die posities afboeken.

Of wij een beleggingsfonds geworden zijn? Tja, misschien heeft u wel gelijk. Alleen jammer, dat wij totaal geen zeggenschap hebben over het soort beleggingen, dat we doen. Die keuze is immers aan onze volstrekt onafhankelijke dochter. Waar wij strikt genomen ook niets mee te maken hebben…..behalve dat we nu geen kant meer op kunnen.

Maar u stemt toch wel op ons, tijdens de volgende ESG-verkiezing? Wij willen namelijk erg sympathiek zijn voor onze aandeelhouders…alleen lukt dat nu even niet zo goed, sorry….

 

DOOR: WOUTER WEIJAND, Chief Investment Officer