Hoop en realiteit
Natuurlijk wensen wij u een ontspannen en gezond nieuwjaar toe. Zonder viruszorgen en met een terrasje en de vakantie, die u al een paar keer uitstelde. Liefst zonder cliffhangers met saaie financiële markten die een rustig plusje vertonen. Gaap! Met overheden en centrale banken, die ons eindeloos van steun blijven voorzien, zonder dat er ooit een rekening voor wordt gepresenteerd. Gratis geld, for ever. Kom, dan kopen we er nog een huis bij…?
Intuïtief weten we met z’n allen dat het niet zo werkt: we voelen wel degelijk dat ongemak. Kijk maar eens naar de forse groei van ons spaargeld. Die onzekerheid is er heus wel. We vielen in maart immers plots in een ravijn en hadden het hele verdere jaar nodig om daar uit te klimmen. Telkens waren er lastige passages, meestal van politieke aard: de noodsteun in de EU en de VS, de presidentsverkiezingen, de Brexit. Maar de komst van het vaccin en (het gebrek aan) discipline rond de lockdowns waren minstens even belangrijk. We zien al een tijdje licht aan het eind van de tunnel, we kochten ook medio december aandelen bij, maar eerlijk gezegd weten we nog niet hoe lang die tunnel zal zijn. Hoe lang het zal duren voordat die groepsimmuniteit bereikt is.
Beurskoersen vertellen ons dat het gaat lukken. Anders waren aandelenmarkten in 2020 uiteindelijk niet met een plus afgesloten. Maar hebben ze gelijk? Deze week zijn er nog die belangrijke verkiezingen in Georgia, waar de Republikeinse meerderheid van de hele Senaat op het spel staat. De peilingen zijn maar peilingen, maar de Democraten lijken er beter voor te staan. Zij spanden zich vooral in om de jonge, ongeregistreerde Afro-Amerikaanse bewoners van een kiesregistratie te voorzien. Mogelijk geeft dat de doorslag. Winnen ze beide zetels, dan heeft Biden zowel in het Huis van Afgevaardigden als in de Senaat een meerderheid. En ja, dan is die politieke deadlock over, dan kan de fiscale kraan nog veel verder open. En schiet de staatsschuld nog verder de lucht in. Net zoals dat in Europa en Azië al aan de gang is.
Staatsschulden
Het denken over de houdbaarheid van staatsschulden is sterk aan mode onderhevig. Vroeger zou je deze fiscale sprongen als brokkenpiloterij hebben beschouwd. Toen had je er zowat een oorlogssituatie voor nodig om zoveel schulden te maken. Nu doen we of dit de gewoonste zaak van de wereld is: had uw bedrijf nog een miljard of 2 of 3 nodig? Zegt u het maar, hoor! En bij de hoeveelste noodsteunregeling zijn we inmiddels aanbeland? Het kan niet op. En niet omdat er zo verkiezingen zijn (met mondkapje en het rode potlood mag u houden). Maar omdat we bang zijn dat die eerdere noodsteunregelingen anders voor niets zouden zijn geweest.
En zo schommelt onze werkloosheid nog steeds op lage niveaus, blijft het aantal faillissementen nog steeds beperkt. En wachten de diverse bedrijfstakken op de volgende tsunami aan geld, die over hen heen zal worden uitgestort. Had u dit ooit van tevoren durven voorspellen? Wij niet. Het voorbeeld dat we geven (er mag bijna niemand op de fles gaan, hetgeen zeker gebeurt trouwens, vooral starters) heeft ook consequenties voor de landen met meer staatsschulden. Zeg dat onze staatsschuld van 45% naar 65% van ons BNP ging. In Italië liep die afgelopen jaar op van 135% naar 160%. En dit jaar gaat dat nog een stuk verder. Dat betekent dat die gemeenschappelijke Europese schuld van 2020 pas een beginnetje was. Willen we Italië niet laten ontsporen, dan zullen we nog veel ruimhartiger moeten worden. Net als voor Portugal, Spanje en opnieuw Griekenland. Nog los van alle issues met landen als Polen, Hongarije en Bulgarije, die fors meedelen in alle extra’s.
Maar, hoor ik u al zeggen, zolang al die centrale banken die schulden opkopen, wat maakt het dan nog uit? Het antwoord schuilt in het economisch herstel, een verder dalende dollar, aantrekkende grondstofprijzen en de kans op inflatie. Grosso modo hangen deze vier zaken met elkaar samen. Al geloven nog maar weinig centrale bankiers dat de inflatie weer echt zal toenemen. Maar als de wereld straks weer los kan en mag gaan, zou het mij niet verbazen. En dan zullen centrale banken een keer op de rem gaan staan en dat opkopen van staatsschulden geleidelijk gaan afbouwen.
De winstontwikkeling in 2021
Terwijl we ons hoofd weer boven dat ravijn uitsteken, vragen we ons af hoe winstgevend dit nieuwe jaar zal zijn? Natuurlijk, straks trekt de economie aan als het vaccin steeds verder verspreid wordt. Maar worden dan ook niet de bedrijfsbelastingen verhoogd? Om die noodsteun geleidelijk terug te betalen? En krijgen we dan niet een omgekeerde marktdynamiek? In plaats van steun na een terugval is het straks belastingverhoging na een herstel? Vooral voor de Amerikaanse beurs is dat risico (ook van nieuwe regulering) fors als de Democraten de macht in de Senaat zouden overnemen. Maar ook in Europa en Azië zullen overheden hun financiën weer op orde willen brengen. Dus ja, dat cyclisch herstel gaat er komen de komende jaren, maar we moeten nog wel even langs de kassa om met vadertje staat af te rekenen.
Dus saai, nee, dat wordt ons werk bijna nooit. Er is genoeg financiële vernieuwing om ons in te verdiepen. Zo zijn we al in een vergevorderd stadium bij het selecteren van een Europees fintech-platform, dat continu circa 40.000 zeer kortlopende (60-90 dagen) handelsvorderingen koopt en beheert, met een investment grade rating. Dus goede kwaliteit, breed gespreid en kortlopend. Met een jaarlijkse renteopbrengst van waarschijnlijk 3-6%, afhankelijk van marktomstandigheden. Vooral fijn voor geld dat we wel een jaartje kunnen missen.
Voor dit nieuwe jaar wensen wij u veel licht en vrijheid toe, om de dingen te kunnen doen die al zo lang niet mogelijk waren. En dat u de goede dingen uit deze crisis behoudt. Niet alles zal meer hetzelfde zijn. Dat geldt in uw vakgebied, net zoals in dat van ons.
Voor ons allen geldt, dat we u weer graag persoonlijk de hand zouden willen drukken, om u onze nieuwjaarswensen over te brengen!
DOOR: WOUTER WEIJAND, Chief Investment Officer
