Drie Jokers van September

Saai wil het nog steeds niet worden. In september stonden drie zaken centraal: de mogelijke renteverhoging in de VS, de verkiezingsstrijd tussen Trump en Clinton en wat plaagstootjes tussen Europa en de VS. Alle drie de factoren zorgden voor wat volatiliteit. Kent u dat grapje van die Amerikaanse renteverhoging? Precies, die kwam niet. Het is nu al bijna een jaar geleden dat de FED voor het eerst de rente verhoogde en vervolgens aankondigde dat er in 2016 nog wel 3-4 stapjes zouden volgen. Dat wordt er nu dus hoogstens 1, tijdens haar vergadering van december a.s. In de aanloop van de recente vergadering waren markten al wat onrustiger geworden: lange rentes stegen al iets en aandelenmarkten zakten even terug. De Fed vreesde wellicht de goede stemming, ook in de reële economie te gaan bederven. Terwijl de sterke arbeidsmarkt, de dito huizenmarkt en het vrolijke consumentenvertrouwen haar eigenlijk voldoende ruimte gaven om die volgende rentestap te zetten. Maar goed, nu dus nog even niet. Zo blijven de verkiezingen in elk geval verschoond van monetaire onrust. Daarna wordt die rentestijging steeds waarschijnlijker.

Ondertussen zijn er wat schermutselingen geweest tussen Europa en de VS over het mogelijke handelsverdrag, de belastingontwijking en het boetebeleid. Enigszins cynisch zou je kunnen beweren, dat wat de VS niet via de vennootschapsbelasting weet te innen, ze compenseert met royale boetes voor allerlei misstanden. Haar eigen belastingtarief op winsten is zo hoog (40%), dat vele grote bedrijven die winsten in het buitenland laten vallen en via speciale belastingdeals, zoals met Ierland, deze feitelijk bijna belastingvrij incasseren. Daar steekt de Europese Commissie nu dus een stokje voor. De achterstallige belasting van 13 miljard euro voor Apple werd kort daarna gevolgd door een Amerikaanse straf van 14 miljard dollar voor Deutsche Bank, daar waar deskundigen slechts op 2 tot 4 miljard gerekend hadden. Beide bedrijven lijken hun boete te willen aanvechten. Beleggers konden het allemaal niet waarderen: met name de koers van Deutsche bank moest het ontgelden. Dit zegt ook iets over het verslechterende handelsklimaat en de moeizame onderhandelingen over een nieuw handelsverdrag. Daarentegen lopen de gesprekken met Canada veel soepeler en is een Europees verdrag met Canada dan ook op korte termijn te verwachten.

De grootste joker in ons beursspel schuilt echter in de Amerikaanse verkiezingsstrijd. Trump is die joker, ook omdat we nooit precies weten hoe hij uit de hoek zal komen. Maar dat zijn plannen droevig zullen uitpakken voor de internationale handel, voor het begrotingstekort, de dollar en de Amerikaanse geloofwaardigheid internationaal, dat leidt weinig twijfel. Zijn matige optreden tijdens het eerste grote debat met Clinton was daarom geruststellend. Niettemin zal die onzekerheid tot de verkiezingen blijven aanhouden. Markten zullen tot die tijd wellicht in een ‘trading range’ blijven. Ondertussen lijken de meeste economieën zich gelukkig weinig aan te trekken van bovengenoemde ‘incidenten’. Zowel in Amerika als Noord-Europa houdt de groei gestaag aan: vooral de arbeidsmarkt ligt er goed bij en dit stuwt het consumentenvertrouwen. Ultra lage rentes stimuleren bovendien huizenmarkten, variërend van Japan, tot Nederland, Duitsland, Zweden en de VS natuurlijk.

Ook Emerging Markets veerden verder op, toen de Amerikaanse rentestijging uitbleef. Dit gold zowel voor het aandelen- als het obligatie-segment. Probleem bij Emerging Markets is dat er altijd wel iets mis is: Brazilië, Rusland, China, Turkije of Zuid-Afrika, om maar een paar voorbeelden te noemen. Vlekjes tot soms flinke vlekken zijn gemakkelijk aan te wijzen. Daardoor zou je als belegger gauw geneigd zijn deze hele categorie landen uit te sluiten. Vanuit een langere termijn groeiperspectief is dat echter lastig: groeien ontwikkelde landen wellicht met 1,5-2%, EM landen doen dat met 4-5%. En zolang ook de waardering van die aandelenmarkten aanzienlijk lager is dan bij de ontwikkelde landen, moeten we maar met die vlekjes leven. ‘Buying on dips’ blijft hier overigens het devies, zeker niet tegen elke prijs.

Overigens vorderen we gestaag met onze plannen met illiquide beleggingen, om te beginnen met die in infrastructurele projecten. In dit renteklimaat zonder rentes zoeken we voor u naar alternatieve beleggingen, waarmee op termijn wel een aantrekkelijk resultaat kan worden behaald. We hopen op 8-10%. Alvorens wij u hierover per brief gaan informeren, zullen wij ook eerst persoonlijk met u contact opnemen. U hoort binnenkort van ons.

Wouter Weijand, Chief Investment Officer, Providence Capital

*Performance in US$