Deze column van Wouter Weijand verscheen in ‘Effect’, vakblad van de VEB (vereniging van effectenbezitters).
Nee, dit wordt geen nieuwe strip van Marten Toonder. Maar we zijn wel alert natuurlijk, de dreiging is er altijd. Voor de synagoge achter ons huis patrouilleert de Marechaussee. Men gluurt door de autoramen, op zoek naar dat verdachte pakketje. Dat een verstandige terrorist natuurlijk in de achterbak legt.
En zo gluren ook wij naar die koersen op het scherm: we zien die donkere wolken zoals bij het Bommelding, zelfs ondergrondse treinen figureren in Toonder’s verhaal: zou er niks gevaarlijks achterzitten? Iets wat op Lehman en 2008 lijkt? Waar zie je bubbels en ben je knap genoeg om die te zien knappen? Kan dit wel zo doorgaan?
Wij strategen zijn de Marechaussee van de beurshausse: je schrijft het ook grotendeels hetzelfde, trouwens. Wij kunnen ons wapenen met put-opties, die door de lage volatiliteit goedkoop lijken. Maar is er echt reden toe? De rente begint te stijgen, maar is dit wel nieuws? Trump is een halve gare, maar ook dat mag niet verbazen. Best kans, dat ie deze gezonde economie verder aanzwengelt.
Echt ongemakkelijk wordt het pas als je het geopolitieke toneel aanschouwt. Toenemend isolationisme slaat de klok. Maar is het daardoor vijf voor twaalf? Trump bemoeit zich al meer met de wereld dan hij zelf plechtig beloofde. Het IMF is nog steeds betrokken bij het failliete Griekenland. Le Pen lijkt onvoldoende steun te genieten en Merkel juist meer dan we dachten.
Misschien was het vals alarm en is het gewoon business as usual. Net zoals vroeger dus: sell in May and go away. Veel gemakkelijker ook dan al die ingewikkelde analyses. Gewoon back to basics. Dat zou fijn zijn. In werkelijkheid zijn het vaak de onverwachte gebeurtenissen, die een correctie triggeren. Niet altijd een gebeurtenis, die ‘was bound to happen’.
En dus zoeken we nog maar even verder, in de zekerheid, dat we te laat zullen zijn als we het pakketje echt zullen hebben gevonden.
Wouter Weijand
Chief Investment Officer
