Risk management vinden we in Nederland heel belangrijk. Vooral als het gaat over schulden en verplichtingen. Pensioenfondsen weten daar alles van, maar onze centrale bank is natuurlijk de moeder en hoeder van alle risk managers. Dezer dagen weten we hoe riskant het eigenlijk was om in de jaren ’90 (zeg 25 jaar geleden) een huis te kopen met een aflossingsvrije hypotheek. Vreselijk moet het geweest zijn. Vooral natuurlijk als DNB in haar beangstigende risicoanalyse veronderstelt dat die huizenprijzen sindsdien maar met minder dan 1% per jaar zijn gestegen. Want zo kom je op een vermogenswinst van maar 25%, terwijl die in werkelijkheid gemiddeld op minstens het viervoudige lag. En wat vreselijk ook voor de huidige bewoners om zich tegen de huidige rente te moeten herfinancieren! En hoe erg voor de banken, die met deze huizenprijzen nauwelijks risico meer lopen met het onderpand. Nee, het was niet makkelijk, de bewoners konden geen kant meer uit, behalve misschien dan winst nemen en met een flinke spaarcent de wereld intrekken. Tja, en dan zal hun geld een keer opraken. Dat risico kan meer mensen treffen, maar die hadden dan vaak niet zo’n riante vermogenswinst, waar DNB nu tranen trekkend over schrijft. Over de talloze landgenoten, die hun leven slechts hurend doorbrachten overigens geen troostend woord. Jammer.
Aflossingsvrij lenen was niet enorm prudent, maar natuurlijk wel briljant, zolang je een lange beleggingshorizon had en niet tussendoor gedwongen zou worden je huis te verkopen. Vaak net op het moment dat het iets minder ging. Het was zelfs zo slim, dat academici vragen stelden over de goede trouw van de debiteur. En laten we eerlijk zijn, het is natuurlijk best gek, dat je je schuld niet met gelijke munt terugbetaalt, maar met eentje die 25 jaar later compleet is uitgewoond door de inflatie. Ondertussen is je onderpand, dat heilige huisje, een veelvoud meer waard geworden. Zo maak je dus een ‘double whammy’ zolang je maar geduld hebt natuurlijk. Al moet je van de toezichthouders eerder een dubbele Pamper hebben gedragen, die 25 jaar lang. Want wat was het spannend….geeuw… Noem één land waar de huizenprijzen de afgelopen 25 jaar per saldo omlaag zijn gegaan. Ik verwelkom uw inzendingen van harte.
Risk management wordt trouwens ook in de sport erg gewaardeerd. Zo moet de Wereld Handbalbond doodsbang zijn geweest dat er überhaupt één damesteam de Olympische Spelen zou halen. Zoiets scheelt vast geld. Dus werd aan hen de eis gesteld dat ze Europees en wereldkampioen moesten zijn en ook de laatste drie Olympische Spelen hadden gewonnen. Plus alle Olympische kwalificatietoernooien uit de laatste 10 jaar. Zo, was dat even goed geregeld, dacht de penningmeester. Mooi niet, dachten onze dames en toonden fantastisch grensoverschrijdend gedrag. Dat is meteen de makke van risk management: je kunt de kleinste risico’s nooit helemaal uitsluiten. Vooral de risico’s dat het goed gaat. Al zou de DNB dat wel graag willen, natuurlijk. En dan zet ik mijn geld liever op de aflossingsvrije hypotheek, dan op ons geweldige dames handbalteam. Die eerste optie lijkt iets gemakkelijker voor herhaling vatbaar. Maar niettemin van harte nog, dames!
DOOR: WOUTER WEIJAND, Chief Investment Officer
