September was een volatiele beursmaand die slecht begon, maar gaandeweg steeds vrolijker werd. Als uitsmijter daarbij fungeerde China, dat vlak voor het einde van de maand een fors stimuleringspakket lanceerde en daarmee in luttele dagen haar beurzen 20-25% omhoog kreeg. Dat was de grootste stijging in 16 jaar, maar nog altijd zullen beleggers de Chinese vlag niet uithangen. Daarvoor waren de verliezen de afgelopen 3 jaar te omvangrijk.
MSCI China index van de laatste 5 jaar
Welke plannen hebben de Chinese autoriteiten nu aangekondigd die de beurs zo enthousiast maakte? Allereerst was er een serie renteverlagingen: vooral de daling van de hypotheekrente van 0,5% voor bestaande hypotheken is bedoeld als boost voor de onroerend goed sector. Gezien de staat waarin die sector verkeert, is dat geen overbodige luxe. Voor tweede huizen werd het verplichte eigen geld bovendien verlaagd van 25% naar 20% van de aankoopsom. Daarnaast hoeven banken nu ook minder kapitaal opzij te leggen als ze krediet verschaffen. Ook dat vormt een stimulans voor economische activiteit. Ten slotte krijgt de consument subsidie voor het inruilen van oude auto’s voor nieuwe elektrische wagens.
Toch blijft de vraag: hoe krijg je met de aankondiging van zo’n stimulans beleggers zo enthousiast dat ze voor zo’n enorme koersstijging zorgen? In de eerste plaats door zelf waarschijnlijk massaal kooporders in de markt te leggen. Daarvoor beschikt de Chinese overheid over een speciaal opkoopfonds van circa $270 mrd. De timing van de aankondiging was misschien nog wel belangrijker: vlak voor het einde van de maand, net voordat beurzen bijna een week gesloten zouden zijn voor “Golden Week”, begin oktober. Zo was er alleen donderdag 26, vrijdag 27 en maandag 30 september om eventuele short-posities in te dekken. Dit leidde die dagen tot heftige beurstaferelen, waarbij de handel diverse malen moest worden stilgelegd. Zo groot was het handelsvolume. En zo groot waren dan ook de koersuitslagen.
Of dit optimisme zich straks net zo vertaalt in een economisch herstel, valt nog niet te zeggen. Wij zijn China al een tijdje licht overwogen in de portefeuille. Niet omdat we dit stimuleringspakket zagen aankomen, maar omdat deze beurs wereldwijd tot de goedkoopste behoorde. Zelf zijn de Chinese autoriteiten het gezeur over hun slecht presterende beurzen wellicht ook een beetje zat. Het straalt toch negatief op het land af, dus het werd ook om die reden tijd om er wat aan te doen.
Genoeg over China, hoe staan andere regio’s ervoor? Of het nu Europa is of de VS, overal tref je foto’s aan zoals hieronder afgebeeld: enorme haventerreinen vol nieuwe (elektrische) auto’s, waarvoor te weinig vraag lijkt.
Eindeloze haventerreinen vol nieuwe auto’s, vooral in Europa
Nu bijna wereldwijd de politieke wind uit een andere hoek is gaan waaien, subsidies werden afgebouwd of verdwenen en importheffingen en handelsconflicten aan de orde van de dag zijn, laat de consument het afweten. Die kijkt vooral de kat uit de boom. Producenten kampen mondiaal met overschotten en draaien de autoproductie tijdelijk terug. Daar bovenop komt de staking bij 47.000 havenwerkers aan de Amerikaanse oostkust. Als die meer dan 1 week gaat duren, gaat dat de wereldhandel verstoren.
Nu hoor ik u denken: hoe zit het dan met al die conflicten, in het Midden-Oosten en Rusland/Oekraïne? Zorgen die niet voor economische problemen? Niet per se. Deze lijken vooral menselijk leed te veroorzaken. De defensie-industrie maakt overuren om aan al die vraag naar wapens te voldoen. Je kunt je afvragen of je van dit soort economische groei gelukkig wordt, maar feit is dat hier honderden miljarden in omgaan. Sectoren die overigens vaak en/of gedeeltelijk zijn uitgesloten van belegging.
Voor de defensie-industrie is dit al jaren een probleem. Vooral met al die geopolitieke spanningen zou men dolgraag als een gewone industrie gezien willen worden, waarin iedereen vrij mag beleggen. Vooral de pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen in Europa liggen hier dwars. Deze vinden het niet de bedoeling om in wapens te beleggen. Maar hoe bouwen we dan al die nieuwe fabrieken in deze oorlogstijd? Daar heeft niemand nog een antwoord op.
Het liefst kijken we een andere kant op. Daar zien we lagere inflatiecijfers, renteverlagingen over een breed front van landen met vrolijke koersbewegingen op zowel de aandelen- als de obligatiemarkt. We hopen op Goldilocks, u weet wel, een periode waarin de economie zachtjes op haar pootjes landt en dan doorgroeit, de ‘soft landing’ waar beurzen zo van houden. Eén Golden Week maakt nog geen economische lente, dat weten de Chinezen ook wel, maar het was toch wel erg fijn, zo’n koerssprong, na zoveel donkere tijden.
DOOR: WOUTER WEIJAND, Chief Investment Officer
